Кодес Ичим Хасарлы

Yük dolu omuzlarım çöktü gücüm kalmadı
Bitti tükendim geleceğimde umut kalmadı
Yollarımda hep çukur, çocukluğum dert dolu
Sinirden çöküp kalınca dedim Emre kes kolu

Sokaklardayım, kimse yok yanımda yalnızım
İsteseydi canımı verirdim de gitti ansızın
Bak diken diken oldu tüyleri ağlıycam
Ulan titriyor bacaklarım şimdi yıkılcam

Bugünlerde harbiden çok bozuk morallerim
Katliamı tetikliyor kana bulandı sözlerim
Kendimi hep frenliyom bugünler geçer diye
Kanım öyle kin kokar ki nasır tuttu kalbime

Dört yanımda var çıkarcılar safi yancılar
Bulsalar ufak bir fırsat hepsi parçalar
Güvenmiycem hepsi sahtekar hepsi düzenbaz
Hayat oyun rap kumarsa Kodes harbi kumarbaz

Nakarat:
Ciğerlerim kabuk bağladı canın cehenneme
Gidin başımdan yeter canınız cehenneme
Kalmadı hiç merhametim öldürdünüz Emre’yi
Söktü kalbimi kökünden aldı bütün sevgimi

Verse 2:
Soğuk bir Şubat akşamında evde yalnızım
Kan çekilmiş aynalarda gördüm yüzüm sapsarı
Odamın her köşesinde buram buram ölüm kokar
Öyle bir his var ki içimde hasar içinde

İnan bunları yazmazsam cinayet işlerim
Çekilsin çekilcekse nolur bütün fişlerimi
Sökülsün sökülcekse sökün bütün dişlerimi
Kim bilir sen dinliyorken hangi işteyim

Nöbetlerdeyim hazır kıta tetiklerdeyim
Doruklardayım zirvede son nefesteyim
İçimde saldıran bir Emre var kafesteyim
İtilim parmaklıklar ardına kodesteyim

İtiraf etmeliyim büyük bir şizofrenim
Şizofren hayatımda en büyük yönetmenim
Uzak durun benden harbiden tam bir bombayım
Sahte güler yüzle yaklaşıp yanında patlarım

Nakarat:
Ciğerlerim kabuk bağladı canın cehenneme
Gidin başımdan yeter canınız cehenneme
Kalmadı hiç merhametim öldürdünüz Emre’yi
Söktü kalbimi kökünden aldı bütün sevgimi