Халветимешк Кайып

bu şarkıyı ölüler için yazdım
halâ nefes alan tüm ölülere..
- nasılsın abi?
iyi değilim
iyicene sikip atıcam mideyi de
yastığım ıslak ter sanıyorlar
bayıldım onlar eter sanıyorlar
bana 3-5 gün yeter sanıyorlar
- n'oldu, neyin var ?
bi sus be her boku da bilmeyiver
bi gün çal kapımı silmeyi dene yaşlarımı
bul beni bulursun biyerlerde dalgın
öyle ki uzanmışım ateşlere ciğerlerde yangın
bilsen şu kara kirpiğime ne yükler aldım
darmaduman hikayem, soluklar efesle
esefle..
bitirdim hayatı külü düşürmeden, tek nefeste
demlenmiş şaraplar, yıllanmış haramlar
ne yardım eli ne yaramı saran var
soluğum gibi tükeniyo param da
öyle gülünce sanarlar ki
söndü içimde yananlar
halâ yanıyorlar cayır cayır
beni boşver benden gelmez hayır
ne müzik umurumda ne kafiye
ne uyku ne hayat ne yemek ne sabah ne gece ne sıhhat afiyet
ne zaman ne mekan ne olay ne kişi ben vazgeçiyorum her saniye
hep acılı tiratlar denk geliyor çıktığımda her sahneye
kimseye yazık değilmiş güven insan bünyesine tek zafiyet
ben herkesi kendim belledim gülmelerini umut saydım
canım yandı çok can yaktım kahrolurdum birini unutsaydım
ben bileklerimi doğradım ulan onların hangisi yanımdaydı?
bu yüzden canım yandı kanını siktiklerim kanımdandı
etraf flu
ben eflatun
karşımda birileri
hep birileri
birşeyler diyorlar da
duvar gibi sesleri
birbirinin aynası
cümleler hep aynısı
duymuyorum hiç birinizi
çok özür dilerim
siz benden farklısınız
muhtemelen haklısınız
keşke kulaklarım olmasaydı
kafam bom
siz de kafamda boğuk boğuk yankısınız
etmeyiniz yapmayınız
ben değil asıl sizler hastasınız
dökemiyorum üstümden hasta yaftasını
nasıl duydunuz ayak seslerimi
ben kaçıncı siz kaçıncı kattasınız?
kaç yıldır kafamda hattasınız ?
bıkmadınız mı?
affı olmamış da gençliğimin mapusta yatmış
ben hayrını görmedim meğerse birisi bedduanın kralını atmış
gecenin dördü bu felek dediğimiz orospu varya
bozdu sokaktaki her kuralı
bir dal sigara istedik de hiç olmadı oralı
sırlarım var yazarım açık etmem eğer edersem küser, gider
sahra çöllerinde beni gör diye dikilirim ayaklarım üzengide
anne! hayat süzgecinden sana ab-ı hayatlar çekip süzerdim hep
bana üzgün bakan gözlerin acı verecek kadar güzeldiler
inançlarımı kaybettim, kendimi de
boşluktayım uçuyorum herşeyden kaçıyorum
karanlığa teslim oldum, esir kaldım
bu benim dünyammış ait değilim ama yaşıyorum
uyumamam gerek, uykusuzluğa ihtiyacım var
rüyalar görüyorum işin garibi uyandığımda
şarap gibi kadınlar, şiirler, torbacılar
çok yangın gördüm ama bir bendim bu yandığımda
ölümü düşünüyorum
düşündükçe anlamını yitiriyor herşey
bütün bu güzellikler
geceler özellikle
bir şey anlatıyor ama anlamıyorum ki ben
bilinçaltında bir doku
çocukken izlediğin film
sırtındaki çiziklerin şoku
gördüğün de ben değildim
bulabilirsen gel dokun
hepsi rüyaydı
ben aslında yokum
raydan çıkmış her son, kendine yeni ray buldu
40 yıllık orospu düşler birden bire rahip oldu
bana ait hiç bişey satılık değil zor sahip oldum
elimde değil.. kayboldum