Элвин Насир Юxу

Çəkilib dayanmışam aynaların qarşısında
O qədər dəyişdim ki əvvəl olsa inanmazdım
Ümidim yoxdu bir də uşağlığıma geri qayıdam
Olsaydı beş yaşımda ilk şeirimi yazmazdım
Əvvəllər ağlayardım ancaq indi qəm də mənəm
Qorxardım atəşdən indi cəhənnəm də mənəm
Şeytanın hiyləsiyəm hansı ki adəm çaşdı
Bilmirəm bəlkə şeytan da mən,adəm də mənəm
Həsrətin həsrətin çəkib bu nə həsrətdi dedim
Bu həyat əzablarını tək mənə həsr etdi dedim
Elə bir yarə vuruldum bir ömür bir yaşayaq
Cəmi bir gün yaşadım bir günə əsr etdi dedim
Bədəndə hər şey var bircə dözümnən başqa
Ağlayır bütün bədən indi gözümnən başqa
Ətrafda canlı meyidlər danışırlar susuram
Tanıdım hər kəsi mən təkcə özümdən başqa
Allah bir yuxu göndərsə bəlkə əbədi yatım
Beşikdə laylalarla başlayıb iyrənc həyatım
Son ümid söz yazıram acizanə bir təblə
Mən özüm qalmayacam,bəlkə qaldı ədəbiyyatım
Bildiyin ən böyük dağın başında zirvəsiyəm
Elə bir kimsəsizəm kimsəsizin kimsəsiyəm
Nə kimsəyəm nə də zirvə heç kimin heç nəsiyəm
Baxanda əksimə gördüm ki mən də özgəsiyəm
Heç kimsə söyləməmişdir mənə ömrün talanar
Cisimdə canın qalar ruh bədəndə parçalanar
Sevgini görəndən bəri ona yazığ demişəm
Axı bir his nə qədər tapdalanar tapdalanar
Çəkilib dayanmışam aynaların qarşısında
O qədər dəyişdim ki əvvəl olsa inanmazdım
Ümidim yoxdu bir də uşağlığıma geri qayıdam
Olsaydı beş yaşımda ilk şeirimi yazmazdım