Эллеран Элвис феат Ашил Грифон-Кадерин Сахнеси

Verse 1: Elleran Elvis
Yoluma koyuldum ben mayınlardan korktum.
Bir savaşta ölecek kadar cesaretin yok mu?
Keza nezaketim, ezan esaretim oldu
Göz yaşımla kaşık doldu seni orda boğdum.
Ellerim titriyorken ben sabit duramam ki
Ölümü düşünürken yaşama vakit bulamam bil
Buram buram yanar kalbim hayal kuramam ki
Öfke kulaklarımda çığlık sana duyamam kin
Günden güne eriyorken ruhum sende sanardım
Son bi’ dalım kalsa dahi ciğer senle yanardı
Dumana hasretle yazıp duran hafızamdan, çıkmadıkça
Işığı görmez içimdeki karanlık!
Belki de zarardın da görmezden geldim hep
Gökkuşağı sende kalsın istediğim tek bi’ renk
Gözlerinin kahvesine, renklerin sahtesine
Bu açılan son perde kaderin sahnesine
Nakarat x3: Aşıl
Birden bire dalıyorum ah, çok yük var omuzumda
Kimden medet umuyorsak artık kendi yolunda
Bir bilene sorun,
Bunu bir bilene sorun!


Verse 2: Grifon
Gözlerin bir darağacı ben intihara meyilliydim
Resimlerde gülmüyorsun söyle nasıl delirmeyim?
Tutmayacağım sözleri bile bile verir miyim?
Beni unutan aklına şarkılarda gelir miyim?
Pişmanım şarkılardan gençliğimi vermiştim
Olmayacak şeyleri bekleyen bir derviştim
Üzüldüğüm nokta belli umutlarımı sermiştim
Her tarafta kış günü sen bahar gibi gelmiştin
Hislerimi kaybedişim en büyük kaybım
Değmeyen insanlara şarkı benim aybım
Geçmeyen bir geçmişin günlerini saydım
Bu sefer gözlerine bakarak aldım bu kaydı
Hayat bulur kaldırımlar birgün senin dönmenle
Biz bayadır mutluyuz yaşıyoruz gölgenle
Merak etme laf ettirmem arkandan sövmemde
Şarkılarım son bulacak dizlerinde ölmemle
Nakarat x3: Aşıl
Birden bire dalıyorum ah, çok yük var omuzumda
Kimden medet umuyorsak artık kendi yolunda
Bir bilene sorun,
Bunu bir bilene sorun!