Дорм Кайып

Öldüm yar
Nasıl da güldün yar
Bu karanlığın içindeyim beni gel kurtar
Bu yangınlar
Nasıl dayandın yar
Yüzüme gülen dost dediğim onca alçak var
Kapım herkese kilitli artık dağımda duman var al
dostlarım eski bir tofaşta gezerken hayata atıldım yanıldılar
bak yanlış kumardalar dört yana savurdu kafamlar
gerçeği gör diye yaptım primci dediniz körmüş zavallılar
Rüyadan uyan bir bak nefes almak kadar da mutluluk ani ve zor
kansızı soğuktur alemin herkese yeter de gençliğim öfke ve kor
Leş dolu yol kimseye vermem derdimi sırtımda yüküm bir ton
Gönlümü çıkmaz sokakta bıraktım ama yine kader oynuyor bana çekip veto
Seninle ölüme gelenler nerdeler arkana bak
Yanlış yolumsa düzeltin gözlerim kan vede kendime yandım ana
Hayatta gülmek varsa da gerçek kendini gösterir tamam da yar
Yaramda kapanmayan farkım yok yine kesik bir kadavradan
Geçmişin elinde kayıp
Bu yolunda kan var güvenme dayı
Sofra da ekmek yiyenler
En kötü gününde birden kayıp
Gözünde kahırsa ölüm de yakın
Bu yolumda gidenler önümde sanır
Dönünce yolları işin biter
Bilemezsin ne olur gelir mi yarın
Aslında yollara bir alttan bak
Tribim ahmaklara gidip alçalmadan
Hani yazacak birileri kartal dan
Sigara balkonda oturup az yak lan
Yine tekim tekim dolmuyor cebim
Moruk öfkeni haracıma bağladım o kim
Kancık sevmiyor dimi
Paran olmasa sana yine bakmaz dimi lan