Дефкхан Узак

Her nefeste nikotin çeker bu kafa kaç dert gördü kanka
Bak yanarak yaşamak kolay mı kanacka
Gözlerinden her bi nota bana dağ
Damara kan vuran bu kalp dediğiniz içimdeki kara taş

Dünya döner güneş küser düşer bi yana yas
Bu devir şeytanın hala kendini bi bok sanar aşk
Yavaş yirmi beş kurşun yedim ben arkadaş
Mutlulukla benim oynadığımız oyun saklambaç

Aslan aç ormanında yalnızım
Kader denen çizginin sisli yollarında kalmışım
Kollarında sanmışım kendimi çok yanılmışım
Her ortamın yabancısı ne hazin yok sayılmışım

Kafam kırık tüter duman güler yalan
Benim sırtım yere gelmez de işte bazen çok döner kafam
Sönmez yanan bu yara ömrü al ve bas kumara
Her nefeste nikotin çeker oksijen dar bu ara

Uzak ferah bana düşlerim hapsedilen günahlarla gençliği mahvedilen
Bu dünyada düzgün zannedilen hep elimi attığım yerde yalan
İnsanların yüzleri maskeli hep dost düşman gülleri sahtedir hep
Bu dünyada düzgün zannedilen hep elimi attığım yerde yalan

Bilinmeyen bi meçhule uzar gider geceler
Gökyüzü güneş ve mutluluk bulunmayan bi yerdeler
Yutar gider seneler onlar hep biraz ilerdeler
Beyaz bi kağıda gömülür susar biter heceler

Kesilir soluk bu yolu çok yürüdüm bıktım artık
Geçmişimdeki tüm gecekonduları yıktım artık
Sıkıldım artık bulutlardan homie çıksın artık
Güneş ve şu kalbimdeki eski resmi yırtın artık

Fena hırpalandık iz bıraktı bende sis bıraktı
Derde saldı üstümdeki iz çıkarma bilmem
Gelde bak şu filme gel yakından izle
Şahidim şu caddeler inan her gece bela benimle

Enkaz yerinde tabut bekleyin bi cesedim
Nefesim öldü benden ne bi tablo kaldı ne resim
Neresi burası burası labirent
Ve hayat göz yaşıyla karışık içilen kanlı pert

Uzak ferah bana düşlerim hapsedilen günahlarla gençliği mahvedilen
Bu dünyada düzgün zannedilen hep elimi attığım yerde yalan
İnsanların yüzleri maskeli hep dost düşman gülleri sahtedir hep
Bu dünyada düzgün zannedilen hep elimi attığım yerde yalan