Cан Озан Саклан

Gece vakti kentte kayboldum
Kendimi yarı yolda buldum
Telefonum yok cebimdeVe tabela da yok görünürde
Sokak lambaları da yoktu ve birden
Içimde ki sesi duydum
Dedi "fikrin zırhın kişiliğin
Asla güvende diil
Bi otel yok mu bildiğin"
Bi de ne bu nefret, bu kin içinde ki
Biriken yıllardan beri
Tükenmişsin belli ki
Sen git saklan korkakça
Sen git saklan yıllarca

E dedim insan bunca hissini
Duygusunu, düşüncesini
Bastırıken hiç bilmez ki
Geri plana attığı arzular
Birikip kalbine dolar
Taa ki patlayana kadar
Buna rağmen saklanır insan
Sorgulanmaktansa
Kaçmayı yeğler
O zaman vur ardı ardına
En zor sorularını sor bana
Kaçıcak çok yerim yok daha
Sen git saklan korkakça
Sen git saklan yıllarca
Hiç unutmam daha onbir yaşım
Dandik oyuncaklarımla
Oynamaktan sıkıldım
Zihnimde binlerce kelime
Uçardı keyfine göre
Güya kendimle laflardım
Ama etrafta ne dinleyen vardı
Ne anlayan dediklerimi
Yel aldı kelimelerimi
Kendine acıma ve travmalarla
Oturduğundan karakterim
Değdi harcadığım zamana
Sen git saklan korkakça
Sen git saklan yıllarca