Билиcи феат Сафдерун-Эн Буюк Масал

Huysuzluk üstümde kir içinde berem
Beden kanla verem oldu konu sensen belki demem
İstediğinle yola çık ancak, hayalinden ben gidemem
Bir tek anlayınım müzik kaldı onu da benden isteme sen
Ne hayaller yıktın deprem görseydi kıskanırdı
Deli rolünü oynarım tek, siz de olun kırk akıllı
4 yıldır sakladığım fotoğrafları yırtayım mı?
Herkes gittiğinde gün sonunda sade rakı kalırdı
Yarım hatırlı bir kahvenin telvesinde umutlarım
Ellerini tutunca ben tavaf ederim bulutları
Aynı sokağın ortasında hatırladım unutmayı
Kalemi kırılmış şair mi? Çaresiz bir durumdayım
Ufuklarda arar gözüm kaybettiğim martımı
Kötü bir durum yok esasen eksilerden artıyım
Kalbinde artığım ben artık, bulandır aklımı
Sözlerinden vazgeçen bir insan hala haklı mı?
Nakarat
En büyük masal beni sevmen
Dert büyür yaram derin engel
Tanımaz aşkına kural koyalım
Sen sevda balonuna çengel
Baharlarıma renk edindim engel olana lanet ettim
Ayrılıktan anlamazdım ama sürüyle yaralar açtı
Sevgin olsun hep dedim ben üşüyor hep ve tut elimden
Adalet mi yapılanlar onca duygu katli midir
Tatlı mıdır yaşadığım sancılar sen al kopar bu
Kalp elinde taş ve toprak olduk ayrı gayrı nereye gider
Olduk olmadıysak hayatımda kimse yoktur
Hayatında kimse varsa kalbin içini onla doldur
Kederlerin sofrasına da oturdum ben
İstediğimi almadıysam mutluluğunu istediğimden
İstediğini söyle bana sen oldu bitti içte zaten
Öyle sanma kadın hepsi dışta mutlu görünmekten
Artık hisler olmasa da hisler içte güvende
Sen olsan da olmasan da kifayesiz kelimeler
Ben ironik aşka inanmam ki kelimem ironi sor neden?
Bin insan olsa karşımda senden gayrı sevemem