Берк Эмре феат Умут Гуней-Инандым Яланлара

Nakarat (Umut Güney)
Biliyordum ben, gidiyordun sen. Kaderim böyle yandım yalanlara.
Seviyordum ben, biliyordun sen. Neden hep böyle ? Yandım yalanlara.
İnandım ben, güvenirken sana nerden ? Derken, geri gel umudum olup yeniden.
Yandım ben, gerçekleri görmezden geldim sana ben, inandım yalanlara.
Verse 1 (Umut Güney)
Yine mi keder, yine mi acı. Ömrümde her şey ters gidiyor.
Bulamıyorum bi’ yolunu da, yokluğun kalbimden çalıyor.
Bu nasıl bi’ son ? Bu nasıl bi’ yol ? Varlığın ruhumu terk ediyor.
Hayallerimize bi’ kibrit çak, sen olmadan onların anlamı yok.
Yok, düşündüm durdum. Ruhuma eşitti ruhun.
Gözlerime bakma öyle, beni sen nasıl unuttun ?
Sor, sor kendime sordum. Kaç gecedir ben de yoruldum.
Çok zor oldu tenini unuttum, yine de odamdan gitmedi kokun.
Verse 2 (Berk Emre)
Nedeni ne ki bunun ? Sen ya da ben mi ? Beni yarım bırakan, dert mi ? Keder mi ?
Yanında değilim, o’nu mutlu eder mi ? Bu savaş dediğin şey, söyle biter mi ?
Nedeni aradık, bulamadık yani. Problemin baş harfi bendim ya sahi.
Ne derdim unutulur, ne kendime hakim değilim. Sakin ol harbi.
Denedik olmadı, yine de sol yanım canımı yakar ama ben yine sormadım.
Adını karaladım, yüreği paraladım. Unuturum her şeyi bi’ kenara bırakalım.
Derdim ya sen ben, derdim de senden vazgeçti bugün o’na kendimle derken
Attığım adımlara baktım ezelden, inandım yalanlara.
Söz: Berk Emre & Umut Güney