Арсыз Бела феат Дж Мустизар-Пишманым Севдиğиме

Gömsünler bir mezara su veren olmasın.
Yazsınlar sayfalara okuyan olmasın.
Ağladım gecelerce pişmanım sevdiğime.
Ömrümden gidenlere ağladım.
Anladım bitmeyecek anladım dönmeyecek.
Gözümden düştüğüne ağladım.
Fazla değil bi kaç dakka otur şimdi dinle beni.
Bir kış akşamıydı bıraktığın da sen ellerimi.
Başka kimim vardı benim kim seviyor lan seni.
Adım adım gittin öylece dur diyemem ki.
Kokun işlemiş içime gözlerim de gözlerin.
Olmuyor dedin yapma lan seviyorum seni.
Bugün baktım aynaya gülmüyordu gözlerim.
Alıp başımı gitmek istedim tutuştu dizlerim.
Ben seninle sevmiştim inan ki bu şehri.
Bütün sokaklar da adın kaybederim kendimi.
Sor geceler anlatır tanır caddeler beni.
Sor yüreğin sızlasın sor ki ağlasın şehir.


Şimdi gökyüzün de bi yıldız kadar uzak bana.
Şimdi bir viraneyim gelsen de sen bana.
Eski püskü bir eşya mıyım attın ya uzağına.
Kıyamadım indirmeye resimlerini duvardan.
Hayalinle uykularım bak tutuştu kavgaya.
Yeter benim çektiğim gel bu kalbi tutukla.
Sevmedim de oynadım de şimdi söyle gururla.
Hasretin içim de deniz yelken açtık umuda.
En samimi duygularım yürekten vurulunca.
Bende pes ettim artık hasretim lan uykuya.
Seveni gidenler yıkar alıştırır zamanla.
Öleni sevenleri yıkar koyarlar toprağa.
Pişman ettin beni sevdiğime.
Düşman bile yapmazmış yaptıklarını.
Yazık ettin gençliğime yazık.
Taş duysa çatlardı duyduklarımı.
Bedenin cehenne mi bu dünya da yaşasın.
Öyle bir derde düş ki dermanın olmasın.
Yaşadıklarımdan beş beter ol ki.
Benim ahım da sende kalmasın.
Gömsünler bir mezara su veren olmasın.
Yazsınlar sayfalara okuyan olmasın.
Ağladım gecelerce pişmanım sevdiğime.
Ömrümden gidenlere ağladım.
Anladım bitmeyecek anladım dönmeyecek.
Gözümden düştüğüne ağladım…