Араз Азхар Веда Метни 3

Verse 1

Odanı karanlığa boğup ölüme göz yum her saniye dur geceleri dinlerken
Huzuru arama ve kusuru bul kendine doğruyu yanlışı bilmem ben
Bir sersem gibi karşına çıkıpta konuşursam zamansız
Dinleme beni vede bir deli gibi kapat bi odaya ve bağla git istersen

Gene izlerden kurtulamadım çürüdü yara bere dizler ve kim derse inanırım ona
Çünkü huzur denen çok uzakta yaşıyodu bizlerden
Dudaklarına hasret gizler dem vurur kıyılarına yak defter
Ve gel tükür yüzüme küfret gülümse üzerine o hüzün sinmezse

Hayat bu düzensiz
Ve sen yumruklarımı sıktıran gökyüzü kadarda güzelsin
Buna değer mi ?
Ben küserdim bi çocuk gibi olmayınca istediğim. o yüzden huzurda bizle değil.
Hayatım mutsuz sonla bitecek film gibi inan hiç heyecan duymadan izlediğim

Ve duydukların hiç silmediğim sayfalardan ibaret inan ki
Topraklarım kuru dudaklarım kadar ve bi ses duyup düşündüm bian kim ? kafamdaki insan
Soruyodu soruları cevaplarını hiç bilmediğim
Nadir değil hergün soruyorum bende aynadakine kim bu diyip ?

Nakarat 2x

Karanlık odam zamanlık oda duvarlarımda bi tablo hüzün
Biter bu zaman ve urganım olur boynuma karanlık bir kıta yüzüm
Yolum çok uzun bu son veda bana kırışır zamanla yüz hatlarım
Sonsuz değilim uykusuz gözlerimle gebericem bi güz akşamı
Verse 2

Karanlığa hapsolup soluduğum aydınlığın zehrine dengim her geçen gün
Dahada azalıyorum inan benim cümlelerim boş rengim kara
Bir masal uydurup inanıyorum kendim bile yalan olma ihtimalini yok edip
Dinliyorum fakat sonuç çevreme kendime verdiğim zarar

Geldiğim kadar uzağım geçmişe dönemiyorum ben
Ölmek istesem bile huzurla susup ölemiyorum
Kör değilim ama göremiyorum öyle yanmışım sönemiyorum ki
Gör beni küfürbaz dilim bile sustu bugün haykırarak suratına bakıpta şansıma bahtıma sövemiyorum

Geceyle aramda yok dirlik
Bunun yüzünden ben çok bilmişe göre karamsar bir insanım kimi karamsar insana çok bilmiş
Vede bundan hiç hoşnut değilim
Ama kimin umurunda ki ne anlatıyorum diyorum bazen kendime senin için bi önemi yok dimi

Sınırlarım tel örgülü kapalı gözlerim hasret kokan duvarlardan daha ötesini göremedim hiç bi zaman istesemde yok bi yolum
Belkide gidişimi kutluyosun ben geceleri uykuyu yokluyorum
Artık uçurumda değil uçurumun kendisiyim düşmekten korkmuyorum

Nakarat 2x

Karanlık odam zamanlık oda duvarlarımda bi tablo hüzün
Biter bu zaman ve urganım olur boynuma karanlık bir kıta yüzüm
Yolum çok uzun bu son veda bana kırışır zamanla yüz hatlarım
Sonsuz değilim uykusuz gözlerimle gebericem bi güz akşamı

Verse 3

Saçlarıma haziranda bile yağan kar misali söylediğim yalanlarım
Bitti benim doğrularım hiç bi zaman aynadakine alışamadım
Tanışamadım huzur denenle hala uykularımlada barışamadım
Ben hala aynıyım inan nefretle tüm vedalarada karışan adım

Ölümle yarışamadım sigaralarımı yakmam artık
Ve silmiyorum yazdıklarımıda umurumda değil gibi yapacağım hiç bi kahramanlık
Burda ki dünya tek zamanlık korkularıma karşı çıktım
Benim cehennemim kafamın içinde ve benden başkada yok bi canlı

Yumruklarımı sıkıp gözümü kararttım bugün inatla sıkıcam dişimi
Kurşun kadar ağır beynimin içi ve düşünmek bana göre bi ölüm biçimi
Bu benim seçimim bu benim hayatım bu benim yarınla yüzleşimim
Bu son istediğim beynimin içine girip gör uçurumu vede düş delirip

Ben güçlenirim ve gebertirsem gün gelirde o sahte düş perimi
İyi dinle dünya senin bi faişeden farkın yok ben geçici bi müşterinim
Dizlerimin yarasını kabuk bağlamıyor düşmekten
Gel hayallerimi öldür bu son gecem umudum küçük ben tüm suçu üstlenirim

Nakarat 2x

Karanlık odam zamanlık oda duvarlarımda bi tablo hüzün
Biter bu zaman ve urganım olur boynuma karanlık bir kıta yüzüm
Yolum çok uzun bu son veda bana kırışır zamanla yüz hatlarım
Sonsuz değilim uykusuz gözlerimle gebericem bi güz akşamı