Араз Азхар Веда Метни 2

kalemin yeri mahzen yaşadıkça güzelleşir
sakallarım pas kokuyo olduğundan üşengecim
yalnızlığım dostum olsun , istiyom hiç düzelmesin
hayatım çünkü düzenli düzensizlik üzer beni

bu savaş üzengesi üzerimde yorgunluğum
içimde çocuk bağırır düzel sikmişim lan olgunluğu
gözlerinde yaşla yaşa çünkü hayat başlayamaz
söyleyemem artık sana ağıran onca saçla yalan

doğrusu bu ;
çünkü yalnız adamın her gece yazdığı satırları silmesi bi kahramanlık olgusudur
yum gözünü hayal et yaptığın vedaları
bu gece araz değilim erdi yazdı hep ben ağladım

ukala de bana ister şizofreni
hayallerinden uzaklaşmış adama bunlar baya komik gelir
bu benim veda metnim dokunmayın
bırak artık umut sende faişe gibi hayallerime sokulmayı

Nakarat 2x


geceler uykularımda bi yağmurdan
kaçıp nereye gidebilirim ki o çaresiz akşamlar
ruhunu teslim et hayata kurtulalım
bugün nereye kadar sürer ki o sahte günaydınlar

kendine gelmen için çok az zamanın var
geriye dönmek için yollar karanlık çok
bunu duyma sakın nedeni olmayacak
artık hiç zamanın yoook


uyku hapları ve ağır depresanlar
düzensizlik boşvermişlik iyiden iyiye zorluyoken nefes almak
çığlıkların içten olsun
çünkü hayat bütün gürültüyü kesen bi sessizlikle beste yapmak

bu daha yolun başı
sen basit bi insansındır onlara lakin yazarsan parmakların nasırlaşır
ve hiç bi kalem yetmez anlatıcaklarına
o anda kalem kalbin olur ve silginde mezar taşı

durmayacak sızın
mektupların ulaşmayacak kaybolduk bu şehirde biz ben ve doğmayacak kızım
onlar acıyacaktır bu haline
yanıcaksın cehennemde tanrı dahi hayatına son vericek kızıp

uzaklaştım kıyımdan
saçmaydı hayat ölümden kaçıp korkuyla erken ecele sığınmak gibi
bunu söyleyeceksin
çünkü çoktan vazgeçtin hayallerinden çocuk bırak onlar eylüle denkti



nakarat 2x

dur ve izle beni
çünkü ne kadar senin varlığını istediysem eylülün yokluğunu o kadar istemedim
anlayamazlar
ben bi çocuğun göz yaşıyım rahat duramam eğer bir gece yarısı damlayamazsam


son bu zaman
bırak yakamı artık ölüm çünkü kimse beni o boktan hayat kadar fazla korkutamaz
ellerin tutsak
hiç pişmam olmam emin ol bi gün şans denen saçma şeye denk gelip vursam bi yumruk

zor geliyo
artık yaşlandığımı hissediyom çünkü içimdeki çocuk bak hayatına son veriyo
hangi senaryo bu hangi film hangi roman
umudum kalmadıkça yaklaşıyom hızla sona

kızma bana
çünkü korkmuyorum hiç bişeyden geç karşıma hayat bu sefer kesinlikle ıskalamam
sakına hayallerini boğmadan el sürme
şeytanın işidir ancak meleği doğmadan öldürmek


geceler uykularımda bi yağmurdan
kaçıp nereye gidebilirim ki o çaresiz akşamlar
ruhunu teslim et hayata kurtulalım
bugün nereye kadar sürer ki o sahte günaydınlar

kendine gelmen için çok az zamanın var
geriye dönmek için yollar karanlık çok
bunu duyma sakın nedeni olmayacak
artık hiç zamanın yoook