Аныл Йылдырым Алышыёрсун

Nakris

Seni kaybetmenin ardında izlemekle kaldım

Başka yolu yoktu gözlerinde yaşamakla kaldım

İçinden geçenleri bilirim, dönmesende bilirim

Kemirir bu duygu zihnimde zehirim



Acaba kurtulur mu kalbim ızdıraptan

Gidecek yerim yok her yer aynı kaçmam

Kal demekte zor inan git demekte bilmiyorum

Sen yine de gül ben uzaklardan izliyorum



İçime attıkça attım çukura battıkça battım

Ne bir el gördüm çıkarsızlar kalmayacak sandım

Unutur sandım hayat almayacak kandım

Kaldım verdiğinle anılara daldım



Şimdi kabusunla uyandım uzaktım tuzaktım

Sana aslında hiç istemeden azaptım

Sanki zarardım bir yandan umut bana kuraktı

Seraptı gördüğüm hayali bense ardımda bıraktım



Anıl Yıldırım

Öyle çok istedim gitmeyi kör kütükte aşığım

Bir yanda yaşadıklarımız harbi karmaşığım

O zaman her haltı yeyip suçu da şeytana mı atalım yani

Mesele birileri tatmin olsun diye ömür boyu mahcup yaşamayın



İtiraf et beni siz öldürdünüz tek bir cepheden

Çıkmak istemiyor gönül pencereye sence neden

Gelme demiyorum sana ama yan yana yürüyesim de yok bilesin

Bir kadın bir tenden mesuldür ikinciye asla ve asla aşk denemez



Sanırım hak etmiyordum anne bir lokma ızdırabı

Alışıyorsun her duygunun kirlisine eyvallah eğmeyi

Ona kanlı bıçaklıyım aman değmeyin keyfine

Rüzgar tersine estiğinde görürüm ihtişamını

Demişti dersin



Gitme demedin sundun ihanet her gün ayrı kaptan

Siz aşkı yanlış anlamışsınız sevmek utanmaktı oysa

Gözlerine bakamamaktı, bağışla kendini

Müslüm babanın da dediği gibi başka yer başka zaman