Аныл Йылдырым Алышыёрсун

Nakris
Seni kaybetmenin ardında izlemekle kaldım
Başka yolu yoktu gözlerinde yaşamakla kaldım
İçinden geçenleri bilirim, dönmesende bilirim
Kemirir bu duygu zihnimde zehirim

Acaba kurtulur mu kalbim ızdıraptan
Gidecek yerim yok her yer aynı kaçmam
Kal demekte zor inan git demekte bilmiyorum
Sen yine de gül ben uzaklardan izliyorum

İçime attıkça attım çukura battıkça battım
Ne bir el gördüm çıkarsızlar kalmayacak sandım
Unutur sandım hayat almayacak kandım
Kaldım verdiğinle anılara daldım

Şimdi kabusunla uyandım uzaktım tuzaktım
Sana aslında hiç istemeden azaptım
Sanki zarardım bir yandan umut bana kuraktı
Seraptı gördüğüm hayali bense ardımda bıraktım

Anıl Yıldırım
Öyle çok istedim gitmeyi kör kütükte aşığım
Bir yanda yaşadıklarımız harbi karmaşığım
O zaman her haltı yeyip suçu da şeytana mı atalım yani
Mesele birileri tatmin olsun diye ömür boyu mahcup yaşamayın

İtiraf et beni siz öldürdünüz tek bir cepheden
Çıkmak istemiyor gönül pencereye sence neden
Gelme demiyorum sana ama yan yana yürüyesim de yok bilesin
Bir kadın bir tenden mesuldür ikinciye asla ve asla aşk denemez

Sanırım hak etmiyordum anne bir lokma ızdırabı
Alışıyorsun her duygunun kirlisine eyvallah eğmeyi
Ona kanlı bıçaklıyım aman değmeyin keyfine
Rüzgar tersine estiğinde görürüm ihtişamını
Demişti dersin

Gitme demedin sundun ihanet her gün ayrı kaptan
Siz aşkı yanlış anlamışsınız sevmek utanmaktı oysa
Gözlerine bakamamaktı, bağışla kendini
Müslüm babanın da dediği gibi başka yer başka zaman