Алп Cосе Ахир

Ahir zamanında soğuk yerde izdihamda yandım
Geleceğimden vazgeçtim istifamı yazdım
Bir taraftan su verirken diğer yanda yaktım
Benimsediğim mahallemde o gün istilaya uğradım
Tenhada huzur buldum çokta fazla durmadı
Kötüyü yaşamaktan mutlu sonu bulmadım
Bağırmaktan helak oldum çığlıklarım susmadı
Ben dokunulmaz bilsem de ateşle hep oynadım
Yıkıldım, kaydı ellerimden hayatım
Gündüzü sevemedim de gökyüzünü kararttım
Hayal kırıklığını dahi hayattan aldım
Herkes bi çelme taktı ben yine de ayakta kaldım
İnanki zordu
Kimi zamanda gözaltlarım mordu
Cevabı bilmediğim soruları hep kendime sordum
Bugün de pes etmedim gövdemi tam ortaya koydum
Amacım savaşmaktı insanlar yararlanır oldu
Nakarat:
İyi geçmişin olmaz
Benden alıyorlar resmini onlar
Ama sen onlardan olma
Yine doldurdum kadehimi zorla
Buna sebep oluyor bütün bu yalanlar
Benim üstüme geliyor duvarlar
Bir de ona anlat
Benim gözlerimi gördüğünde anlar
Verse II:
Sanki damaklarımda kalmış bu şehrin tadı
Soframda ahenkle geçmiş adın
Sen bedduayla suretini anıp
Hala mutlu olmasını Rabb'dan istediğim kadın
Birlikte ölmek bu kadar zor muydu
Sorguyu suistimal eylemekte zor duygu
Körpe çocuğu yetiştirdin aşık oldurdun
İçi boş hayatımı yokluğunla doldurdum
Yani hiçbir şeyi geçmişimde bırakmadan gittim
Tam sıfırdan başlıyorum dediğim gün bitti
Bir elimde fotoğraflar diğerinde kibrit
Sen tut elimden dediğim anda uçurumdan ittin
Ayaklarıma bağlandı sarfettiğim yalan
Dostlarımda vardı bir de kaybettiğim çabam
Ailem de öyle iyi olduğumu sanar
Böyle canım yanmadı babamın terkettiği kadar
Artık tek umudum başkalarını sevmekti
Zamanla zayıfladım gittikçe seyreldim
İsteğim bi caddede yürümekti bense
Dünyayı hep mazgalların arkasından seyrettim
Kalbimi katletmeye elim varmaz
Benide al yanına başka yerde yerin varsa
Yaşamak istedikçe bu gözlerim hep ıslaksa
Kendimi öldüreceğimi biliyorum bir zemin katta