Ахвали Эфган Не Фаркедер

Unutmak anlamsız anlarsın
Gönlüme ağırsın saçaklarımdan damlarsın
Her yanım darmadağın, Her yanım dibe batmış
Boşver sen bu ölümle son dansım
Eskiden eski günlerimden ezgilerim
Yarım kalan topragımda hüsranlar yeşillenir
Çölde bi mecnunum gülümsesen serinlerim
senin kadar benim içinde mutluluklar engebeli
Biriktim damla damla taştım
Ettiğim ne varsa buldum Boyumu çoktan aştın
İlk defa kaybetmedim ki bu oyun hep kuralsızdı
Ölümün haki rengi sakallarıma bulanmıştı
Şiirlerini adına yazan bi şairi neylersin
Unutma unuttuğunu gün dönerde beklersin
Söylecek çok şey var anlaşılmak istersin
Kendini kandırma sen sevmeyi bilmezsin
Nakarat:
Artık arda kalan zaman gibiyim umarsızım
Bu hengamede bir tek adını duyarmışım
Hasretten onca yıldır uyumamışım uyanmışım
Her yanım bataklık ve boşluklara dayanmışım
Zaten ne farkeder ha gitmişim ha kalmışım
Gözlerinde har olan bi gökkuşağına boyanmışım
Seninle uyumuşumda yine sensiz uyanmışım
Beni bıraktığın o köşebaşında bul ansızın

Yerinde olsam yerimde olmak istemezdim
Beni yazsaydın gönlüne hiç sil demezdim
Ah edersin eski günleri özlersin hissedersin
Herkesten beklediğini gizliyorsun hissederdim
Bir veda bu gözlerinden ölümlü özlemimden
Pişmanlığın son harfiyim utancım en derinde
Sana ithaf ettiğim karanlık ömrümde
Senin gibi bi manzara hiç görmedim ben
Ama gün batıyor artık sende gidiyorsun
Bu yaşlı duygularıma neden hala birikiyorsun
Ama insan oğlu unutmakla yetiniyormuş
Kendinden uzaklaşıp korkularına bileniyorsun
Soyut bu düşüncelerden , senli günlerden
Bıktım yalan olmuş dünlerimize gel demekten
Hasretin Kulağımdaki naralarından
Tuz bastım seni arama yaralarımda