Ахкер Мезат

kaç şiir yazıldı kaç kalem kırıldı? şairim
ben damarlarımla mürekkebine dahilim
göz kapaklarımı açtığımda siyah nokta
şahidimdir kederlenip gördüğümde ahiri
bi'mektup hırpalandı ellerinde cahilin
her satırda anlatırdı unutmuşken sahibi
her kitapta itinayla kurutmuştu oysaki
gülleri çiçekleri sanki anıymış gibi
beyitleri ilham perisinin bir öfkesiydi
bu kadar zarar gören kendi değil iç sesiydi
içinde iki köpek yaşar birisi kötü birisi iyi
bilmiyordu hangisini fazla beslediğini
ihtimaller dahilinde kibrin ölmeliydi
ben ise şahit olup öldüğünü görmeliydim
umudu baki olur karanlığı görmeyenin
karanlıkta şair oldum ışıkları sönmeyen'im
v2
yalnızlığa terkedilmiş unutmuştu tarihi
bulduğumda henüz dönmemişti talihi
zordu tarifi farketmiyor halini
umut saklar ceplerinde hatırlar ahvalini
elleriyle itti kazandığını diliyle
kan tükürdü sokaklara şaşkın ifadesiyle
boşaltsa ceplerini kaybettiği gelir
olsa da konuşsa ah şu rüyaların dili
sayfalar karardı sildi silgisiyle
döndü baktı kağıtlarına bütün sevgisiyle
iç geçirdi sigara yaktı
söndürdü attı kitap yazmasını bitirdiğinde
gözlerimle gördüm konuştuğunu kalemle
sanki dinliyordu onu yazdı metinlerinde
ruhu aynı karakteri sence neden farklı
sonra kızdı kalemi kırdı pencereden attı