Агони Аклыма Ятма

Ben yüreğime taş basarım günler zehir olsa bile

Onu artık tanıyamıyorum karşımdaki oysa bile

Düşman gibi bakıyorsan ilk olarak gel beni yen

İyi bilirsin gitmeyi benimle kal gitme diyen



Alıştığım gözlerinde başka birini görceksem

Yürek bazen mezarlıktır en iyi bunu bilceksin

Sende benim gibi beyaz çizgi çekceksin

Seni seveni kaybettin istediğini giyceksin



Delikanlı adamların gözlerinden yaş sızmaz

Bizim kaderimizi bize sormadan yazmışlar

Paramparça hayallerime eşlik etti kaç rızla?

Yaşattığını yaşa sende bir gün yarsız kal



Kendimi kandırdığım dakikalar hüsran dolu

Bütün sokakları küfür edilesi İstanbulun

Ölümle baş başayım kıskan bunu

Sikeyim kalbim hala senin adına sızlar durur



Benim herşeyimi alır gidersin kendini unutursun

Bi gün sende çok seversen kendini unutursun

Günleri unutursun unuttuğunu hatırlayıp duvarlarla konuşursan

Kendini avutursun

Belki güler yüzüm bugün sonrası ne?



Evet ölmek istiyorum bana biraz öl desene

Gördüklerime kör desene hafiflesin yüküm biraz

Lan öyle gülmesene zaten güzel kafam biraz

Bakışlarına sığanları görebilsen ağlardın



Sevgilinle dinle bunu öyle daha anlamlı

Herşeye doydum inan bitek sevgiye harmandım

Soğuk pozuna baktıkça içimdekiler harlandı

Yağmalandı duygularım sensizliğim ödül oldu



Kaç senelik insandın hiç olduğuna emin oldum

Yeri geldi serseriydim yeri geldi köpek oldum

Bu ayrılık sana yaradı kim bilir kimin oldun...