Адос Эйлул

Eylülden nefret ediyorum tekrar tekrar
Geldi mi geçmeyen aylar
Ağzına sıçmaya yemin etmiş gibi darmadağın yine etraf
Her sabahı sancı
Erkenden olurum akşamcı
Biraz pilaki biraz rakı
Bu yalnız evimde bir tavır takındım
Boş
Kendime verdiğim sözler var ya
Yerin dibine batsın sırayla
Benim içimdeki bu yarayla
Alay ederler ancak uzaktan
İçine düştüğüm acı var ya
Ruhumu sarar bütün hızıyla
Dayanamadığım bu sızıyla
Alay ederler ancak uzaktan

İstemesinler benden iyilik
İstemediğiniz kadar kötüyüm artık
İçimde yok benden iyisi
Bir tek aptallığınla benden iyisin
İltifatların zemherisi
Bu sonsuz yolculuğun finali değilsin
Yorgunluğuma değsin bari
Son kez içini bana döker misin
Hasreti geri öder misin
En başa geri döner misin
Deseler boynumu kırsalar da dönemem arkama
Bu da huyların en pisi
Daha kaç kere yıkacaktın surlarımı
Üstüme düştü duvarlar
Gönlüm saraydı virane oldu ve
Sonunda bitti bu dava

Kendime verdiğim sözler var ya
Yerin dibine batsın sırayla
Benim içimdeki bu yarayla
Alay ederler ancak uzaktan
İçine düştüğüm acı var ya
Ruhumu sarar bütün hızıyla
Dayanamadığım bu sızıyla
Alay ederler ancak uzaktan

Görmek zor bakmak kolay
İçimdeki hisleri etmem kobay
İsyanıma çekmem duvar
Her cümlem güneşi tepemden kovar
Kapanınca tüm ışıklar
Yüzün aklımı zapt eder hışımla
Bu yüzden hep karanlıkla işim var
Başbaşayım kışımla
Ben hariç her şey yolunda
Vazgeçmek zor olur ya
Kendinden nefret etmenin sınırı yok
Onurun aklını yakınca
İyi insanlara iyi sonlar yok
Bunu biliyorum içten içe
Umudun bir faturası yok nasılsa
Yine düşüyorum aynı hiçe