Адос Ан Бе Ан

Kime sorsan ismini Frida Diego Nazım Vera
Anlamsızlaşıyor şiirler
Bu denli harap edilmişken yürekler görüyor serap
İnkara mahal yok bu ruhum kadar kara
Ne büyük sahtelikler barındırdı hayat
Mesela cümleler güzelim cümleler yalan
Mesela beni bugün gören gözün bi'yalancı
Ben geçmişimde yaşıyorum bu çizgisel zaman
Şu hayat mefhumuna uymuyorsam çok mu
Çokluk olan yerde zaten bi gariplik yok mu
Çocukluğumu dövdüler ben ağlamadım yoktun
İstediğimi alamadım ve gücendim sen yoktun
Korkarım bir uyumsuzluk hasıl oldu
Bunca hiçlik içindeyken ruhu inkarlara boğdum
Bu da benim gibi bir ziyanı doğurdu
Sevilmemiş bir insan ha varmış ha yokmuş
Sen geçerken içinden bu sokakların
Ben seni gördüm sana baktım an be an
Hiç görmüyor gözleri sanki perde bana
Yağmıyormuş gibi davranıyor yağmura
Ey benim matemimin çıkış noktası
Sen bu kainatı hücre kılan gardiyan mısın?
Geliri kapkara bir yastan ibaret
Bir ömür bitmeyecek zor koşullu vardiyam mısın?
İstirham ederim bir nefes müsade
Çok yorgunum ve bunu söylemek çok zor durum
Kulak vermeyene ne söylesen de nafile
Hiç kimse uymuyor şu sevgi denen tarife
Bir vakitler sanardım gülümsemek marifet
Gülümsemek çileymiş tecrübeyle sabite
Hiç kimse adımlarını yeltenmiyor takibe
Nezaketen dahi dokunmuyor kalbine
Korkarım bir umut yeşertecek kadar yaşam gücüm yok artık
Güvensiz ve zamansız hislerim dumanaltı
Bir sokak lambasının dibinde ben boş bir karartı
Bir karartıyım sadece hiç bakmadığın
Sen geçerken içinden bu sokakların
Ben seni gördüm sana baktım an be an
Hiç görmüyor gözleri sanki perde bana
Yağmıyormuş gibi davranıyor yağmura.