Özgür Kurum Hep Aynı

Soğuk, buruk bir gecenin elinde

Yalnız odamda kolonların sesinde

Bir kuştum bir uçtum

İçerde kayboldum

Duymadın beni çünkü susmuştum

Kabul ettim ben hatalarımı

Bekledim senin adımlarını

Yalan bir dünyada yaşandı masalca

Serseri kurşun sen ben ucunda

Sormadım neden böyle saplanmışım kuma

Bir sen diye

Şaşkındım kanmıştım seni sen sanmıştım

Gerçeği gördüm ama geç uyandım

Doğru değil bunlar

Yalansız yaşayamazsın sen

Bilmiyor ki yollar

Bunu hiç yaşamamıştım ben

Şimdi seni kapattım, ışığı açtım kafamda

Sessiz olman çok yersiz cümlem yetersiz yazımda

Bilmem bu nasıl söylem

Belki ikilem aklımda

Sordum ben soruşturdum

Artık yoruldum sonunda

Yollar hep aynı

Sonlar hep aynı

İçimdeki sesimdeki gerçek hep aynı