Hozan Aydın Daye Rebene

Ay de bê...lê dayê...

Rebenê, porkurê, gulîbirê nemayê de bê... ax de bêje

de bêje...

Buhare li welatê dûrî xerîb dîsa xeberekî reş ji min re

hatiye,

Agir û pête xistiye nava cerg û dilane lê ax lê dayê...

Sal nodûçar sîhê gulanê,heyjde rêhevalên

xweşmêr,şoreşgerên Kurdistanê,

Li deşta şewitîya Ezirganê, li çemê Sansarê ax de tu

xerabî mal wêranê.

Leşkerê dijminên xwînxwarin weke gurê harin çember

girtine li dora hevalane

Yek jê di navda piçûkê çar xwîçk û du birane

Hevalê Rêzan,çavbelekê min xortê cîwan mabû di nav

lepên xwînxwaran

Canê cîwan dabûn ber gulan û bombane.

Ax de bêje dayê... rebenê, porkurê, gulîbirê nemayê

Ez çawa ji bîr bikim van kul û keserên giran

Heyanî saxbim li dewrana vê dunyayê lê dayê.

 

Ay de bê... lê dayê...

Rebenê,porkurê,gulîbirê nemayê de bê... ax de bêje, de

bêje.

Dema sal nod û du meha Adar ê, ez dihatim xerîbîyê

min xatirê xwe dixwest,

Ji der û cîranan ji gundîyane ax lê dayê,

Min ji hevalê Rêzan çav û biryên reş û belek nestandîbû

tu ramûsane

Lê min çizanîbû ez nabînim ji vir û wa da xortê cîwan bi

ronîkê çavane lê dayê.

Ez çibikim îro jî xebera reş limin bûye mêvane, Wek xinçerekî tûj e tal e li serê sînga min dane, agirekî

nava dilê min dadane,

Dunya min reşbûye, jiyan li min bûye wêrane lê dayê.

Ax de bêje dayê...

Rebenê,porkurê,gulîbirê nemayê

Ez çawa ji bîr bikim van kul û keserên giran

Heyanî saxbim li dewrana vê dunyayê lê dayê

 

Ah hadi söyle anam...

Biçare, saçı zülfü kesilesice, kalmayasıca söylesene...

hadi söyle.

Uzak yaban ellerde bahar iken, yine kara bir haber

bana ulaştı,

Ateş ve yangınlar düşürmüştür yüreğime ve ciğerime

ah anam

Doksan dört yılının otuz mayısında Kürdistan'ın onsekiz

güzel devrimci yoldaşı,

Yanasıca Erzincan ovasında Sansar suyunun yanında...

Ah yıkılasıca, viran olasıca...

Kan içici, kuduz kurtlar gibi olan düşman askeri

tarafından yoldaşlarımın etrafı sarılmıştır.

İçlerinden biri de dört kız ve iki erkek çocuğundan en

küçüğüdür.

Rezan yoldaşım, karagözlüm yiğidim kalmıştı kan

içicilerin pençesinde

Gencecik ömrü kurşunlara dizmişler, bombalamışlardı.

Ah söyle anam...

Biçare, saçı zülfü kesilesice, kalmayasıca söylesene...

Nasıl unutayım bu ağır yara ve kederleri,

Bu devr û dünyada yaşadığım müddetçe anam?

 

Ah hadi söyle anam...

Biçare, saçı zülfü kesilesice, kalmayasıca söylesene...

hadi söyle.

Doksan iki yılının Mart ayında, gurbete gideceğim

zaman,

Konu komşu ve köylüyle vedalaşmıştım ah anam,

Rezan yoldaşımın kara kaşı ve kara gözlerinden bir öpücük alamamıştım anam...

Nereden bilebilirdim ki bir daha

göremeyeceğimi,gencecik göz bebeğimi anam...

Ne yapabilirim ki artık kara haber misafirim olmuştur,

Göğüs kafesime saplanmış sivri, acı bir hançer gibidir,

yüreğimde ateş yakmıştır...

Dünyam kararmış, hayatım viran olmuştur artık anam...

Ah hadi söyle anam...

Biçare, saçı zülfü kesilesice, kalmayasıca söylesene...

Nasıl unutayım bu ağır yara ve kederleri,

Bu devr û dünyada yaşadığım müddetçe anam?