Heijan Elçi

[Verse]

Yüklenip hasreti yürüdüm

Bıraktım her şeyi geride

Geçmişim illegal sorunlarla dolu

Bunu kimseye diyemem

Beni hırpalayan ön yargılar bi' yana

Bileğime kelepçe değdi bir yerde

Anlatamadım hiç kimseye derdimi

Uykusuz halde çıkınca mahkemeye

Susmamı istediler

Benden işlenirken cinayetler

Bana öylece bak dediler

Onlar her şeyi hak ettiler

Ben mi?

Olabilirdim illegal biri

Koyabilirdim o silahı belime

Kıyabilirdim onlara sessiz

Yatabilirdim on yıl nefessiz

Büyüdüm varoşta, elimde kan

Yolumda çocuklar, önümde can

Umutla yürüdüm bu yolu, kalk!

Bir sonu var, bir yolu var, anlamaz onlar

Bizi bilemez nerden geldik?

Bilemezler kimlere değdik

Kimlerin aklını kimlere verdik

Anlat hiç sorun olmaz

Beni korkutmaz bu oyunlar

Gerekirse çekip vursunlar

Mermiyi beynime sıksa da susturamazlar

Birikiyorlar kapımın önünde

Kaçamıyorum bakışlarından

Yürüyorum mahallede sessizce

Çeviriyor polisler, hiçbir sebep yok

Arıyorlar üstümü halimi görsen

Tek soruları var: "Yok mu bir şeyler?

Gözünün gördüğü her şeyi anlat

Oralarda nasıl döner işler?

Ya da kapat gözlerini, git bur'dan

Olanlar olması gereken şeyler

Maruz kaldım önyargılara

Kaybettim tüm değerleri

Yoksulluk canımı sıkarken

Yok saydım tüm gidenleri

Sorunsa mahallem her şeyim

Beni ben yapandı, tüm gerçeği yazdım

Kimseye boynumu bükmedim anla!

Bu sokaklarda bir elçiyim

Sorunsa mahallem her şeyim

Beni ben yapandı, tüm gerçeği yazdım

Kimseye boynumu bükmedim anla!

Bu sokaklarda bir elçiyim



[Son]

Bu benim hayatım, benim yolum, benim dikenli teller

Etrafımda kimse yokken, dolar gözüm herkes gülümser