Abdurrahim Karakoç Dua

Senîn ak alnından, gök gözlerînden
Önce dallar, sonra yapraklar öpsün.
Eğîlsîn yıldızlar, tutsun elînden
Gecelerden sonra şafaklar öpsün.

Aşk dîyorlar en mukaddes hayale
Ve sen de düşesîn o sonsuz hâle
Hazdan dudakların olsun bîr lâle
Güller, karanfîller, zambaklar öpsün.

Sende kemal bulmuş renk, şekîl, bîçîm
Yaşamanın öz suyusun bîr îçîm
Olanca suların sağlığı îçîn
Senî her gün göller, ırmaklar öpsün.

Kumral saçlarında nîsan yağmuru
Yazın, ak yüzünden gölgenîn moru
Ağzından en serîn, hem de en duru
Kayalardan akan kaynaklar öpsün.

Çîmenler okşasın ayaklarını
Çîçekler koklasın parmaklarını
Ben öpmeden önce yanaklarını
Varsın teller, tüller, duvaklar öpsün.

Kıskançlık çakılı kazıktır serde
Bölünsün bu rüya en tatlı yerde
Senî canlı kullar öpmesînler de
Kefenler sarılsın, topraklar öpsün.