İbrahim Erkal Şiir Bir Akşam Üstü

Çok ince benim meselem çok

Bir akşam üstüydü onunla tanışmamız

Elini verdi eridim elimi tuttu eridim

Zor bela merhaba diyebildim

O kadar güzel o kadar güzeldi ki sorma

Gözleri bahardan tatlı

Saçları kömür karası

Durmasımı desem bakmasımı

Hele o konuşması mest ediyordu beni

Evleri yolumun üstündeydi

O muhteşem o çok şahaneydi

Onu görmek herşeye değerdi ya

Dolayısıyla sık sık eve gidip gelmelerde

Hep bahaneydi

Seni seviyorum demek an meselesiydi

Her defasında erteledim utandım

Bugün olmasa yarın olur sandım

Sana nasıl anlatayım

Ben çok aptal bir adamım

Bazen caddede karşılaşırdık

Tokalaşır hal hatır sorardık

Ama o hal hatır sorardı

Ben aşkı ile yanardım

Sana nasıl anlatayım bilmemki

Ben çok aptal bir adamım

Ve bir akşam üstüydü onu gelinlikle

Kuaförden çıkarken gördüm

İçimi bir tufan sardı

Dünya yansa ne yazardı

İnanamadım acele edecek

Evlenecek ne vardı

Başıma taç yapmazmıydım?

Gözüm gibi bakmazmıydım?

Sana nasıl anlatayım

Ben çok aptal bir adamım

Ve yine bir akşam üstüydü istemeye istemeye

O kahrolası sokaktan evime dönerken

Evleri'nin önünde bir feryat bir figan

Aman Allahım o an aklıma gelen

Başıma gelmişti

Hayatımın anlamı hasretim özlemim

O sevdiğim kadın o ölmüştü

Vay anasını sattığımın dünyası vay

Vay anlımın kara yazısı

Tarifi yok pişmanlığımın anlamıda yok

Giden gitmiş felek edeceğini etmişti

Gözümde dünyanın tüm güzellikleri bitmişti

Yahu ona bir açılabilseydim

Onu çok ama herşeylerden

Çok sevdiğimi söyleyebilseydim ne olurdu

Artık nasıl sevdiğimi bilmeyecek

Ve ben kendimi hiç affetmeyecektim

İçme diyorsun iyi söylüyorsun

Biliyorum beni çok seviyorsun

Önceleri kızardın bakıyorumda

Şimdi anlıyorsun ve sende içiyorsun

Boşver can arkadaşım

Yazılan gelir başa

Çekilen tasa boşa imiş

Kendim ettim kendim yandım

Anlayacağın anlayacağın

Ben çok aptal bir adamım