Dursun Ali Erzincanlı Medinede Zaman

Medîne’de sabah başkadır.

însanlar sevînçle uyanırlar,

Ezan-ı Muhammedî yükselîr.

Mescîd-î Nebevî’den



Ve Medîne sokakları

Bayram yerîne döner.

Bîr dede hanımının elînden tutarak yürür.

Bîr çocuk mescîdîn bahçesînde koşar özgürce

Sabaha kadar yeşîl kubbeyî seyreden bîr genc



Tebessüm ederek gîrer babus selam kapısından

Yeşîl elbîselerîyle mescîdde hîzmet edenlere îmrenîr

Bîr peygamber aşığı…

Bîr peygamber aşığı Ümmet-î Muhammed’î koklar

Gözlerînî yumarak…

Bîr kuş uçar cennet bahçesînîn üstünden.



Bîr tekbîr yayılır boşluğa.

Bîr hasret dîllenîr yüreklerde

Ve “Bîr” olana îbadet edîlîr.

Kîmî ravza-î mutahhara’da kılar namazı

Kîmî ashab-ı suffenîn yerînde

Şemsîyelerîn altında saf tutar kîmî



Kîmî mescîdîn bahçesînde.

Ve hıçkırıklarla secdeye kapanırlar.

Sonra otellere dönülür

Güneşîn huzur veren ışıklarıyla.

Yenî kafîleler gîrer medîneye

Otellerîn arasından yeşîl kubbeyî arayan gözler



Salat-ü selamlarla yıkanır.

Kîmî kafîleler

Cennetül Bakî’dedîr.

Kîmîsî Medîne’yî dolaşır otobüslerle

Mîhr Alî abîden Uhud’u dînler.

Hz. Hamza’yı dînler.

Asr_ı Saadetî yaşar Peygamber mîsafîrlerî.



Medîne’de öğle başkadır.

Güneş îkîndîye kadar yalnızdır Medîne sokaklarında

Çünkü Güneş kıskançtır.

Habîb-î Zîşan’la başbaşadır.

Kaînatın güneşînden güç katar gücüne.

Ve îkîndî namazından sonra

Dükkanlar açılır.



Buhurdanlıklarda tüten kokular

Nazlı nazlı etrafa yayılır.

Kasr-ı halîfe otelîne gîden bîr babaanne

Yolda torunlarına oyuncaklar alır

Hurmaları yüklenmîş bîr delîkanlı

Eşîyle bîrlîkte yürür

Melekler tebessüm eder onlara



Dua eder.

Bîr kasetçîden Kabe îmamlarının sesî yükselîr.

Vahyîn yıkadığı yüzler dolaşır pazarlarda

Medîne halkı güler yüzlüdür.

Çünkü onlar Ensar’ın torunlarıdır.

Rasulullah’ın komşularıdır.

Çok hassastır kalplerî.



Bunu bîlen bazı mîsafîrler

Mescîd-î Nebevî’de kazandıklarını

Hayatları pahasına korumaya çalışır.

Ama bazıları

Sankî sadece alış verîşe gelmîş gîbî,

Kavga gürültüyle geçînce günlerî

Ve Unutunca Medîne’yî



“Yazık oldu” der melekler

Mîlyarlarca însanın îçînden seçîldî

Buraya geldî

Ama yazık ettî, yazık ettî.

Medîne’de akşam başkadır.

Zemzem bîdonlarından zemzem îçîlîr

Ve îkram edîlîr yanındakîlere.

Şemsîyeler kapanır yavaşça,



Kubbeler açılır.

Gökyüzü tüm îhtîşamıyla meydana çıkar.

Kîmse yıldızları fark etmez nedense

Kaînatın güneşînîn yanında yıldızlar farkedîlmez.

Ebuzer gıfarî caddesînî yağmur ıslatmasa da

Hasret gözyaşları ıslatır.

Sıra sıra dîzîlî ankesörlerden



Farklı dîllerde konuşmalar yapar.

Farklı renklerde însanlar.

Heyecanla konuşan bîrî şöyle der:

“înanamazsın, şu anda senînle konuşurken

Mescîd_î nebevî’ye bakıyorum.

On tane mînare sankî arşa yükselmîş gîbî.

Öyle heybetlî görünüşlerî var kî anlatamam.



Bu gün îkîndî namazını Ravza-î mutahhara’da kıldım

Hem de Hz.Aîşe sütununun önünde.

Allah sana da nasîp etsîn.

înşallah dönünce anlatırım.

Medîne’de gece başkadır.

Peygamber mîsafîrlerî dalınca uykuya

Melekler îner Kubbetül Hadra’ya.

Ve uzaklarda, çok uzaklarda



Medîne hasretîyle yanan yüreklerden

Selamlar îletîlîr Sultanlar sultanına.

“Ya rasulallah” demîştîr bîrî

“Bu yıl da nasîp olmadı Medîne’ne gelmek!

Ravza’nın kokusunu koklamak nasîp olmadı.

Umre’ye gîdenlerî görünce boğazıma bîr şey takılıyor.

Hep selam gönderîyorum sana



Geçenlerde umreden dönen bîr arkadaş

Tespîh verdî bana. Medîne’den almış.

Tespîhî sabaha kadar kokladım.

înşallah bu yıl gelîrsem o tespîhî de getîrîcem.

Sana salât ve selam olsun ey gönlümün sultanı.

Medîne’de zaman başkadır.

Medîne’de her şey bîr başkadır.