Yekta Alintilar Var

Kendimi kaybedip arıyorum hala
Aynı durakta
Aynı şehir ama ayrı suratlar aynı sevgi ama ayrı dudaklar
Bul kendini benden uzakta , seni senden çalmadım Asla
Ansızın giren sensin , yalanlarını yüzleşmeye sakla
İçerim ben sen dök kendini , ederiz masamıza eskiyi meze
Su gibiydin gerek kalmadı içimde yangını söndürdüm bile
Ne sandın ha ? Hala bekliyo muyum? Bilemiyorum ben
Yalvaramam lan yemişim saygıyı tutamam kendimi vuruyor dile
derinime atıyorum her şeyi ondan yazmak istegim en derininden
Kendimi toplayıp kalbimi çıkarıyorum yıllarım kalıyor keşkelerimden
gitmelerinden , özledim deyip aldatılıp geri dönmelerinden
Sinirli halim sert sözlerim iyidir ağlarken görmelerinden
Vurdum kendimi 19umda , terk -i diyarım çoktan huzurdan
Gülüyor şansım namlu ucundan , yangına gidiyorum gaz deposundan
Sağ çıkamazdım , gözleri gökyüzü matemi bahçem sensin kalıntılardan yüzünde en sevdiğim filmden Alıntılar var
Yok beklentim senden , biliyorsun umutlarım hep sürgün yemiş
Şair yazarım gitsin vefayı bilmeyen kalpten korkmam demiş
yoksaydın beni yokken dahi bi defa görsem varsayacaktım
Bu döngü böyle ben hep güvenip sana hep satıcaktın
Gel gidelim hadi topla valizini ateşli benimle yanacaksan
Güneşin doğmadım huzur da öyle sen yine bir gün doğacak san
Seni öldürme bir anlamı yok ki içimde her gün doğacaksan
Herkese senin gibi sahte lazım herkesi ben gibi sanacaksın
Arkada kaldı mazim , sahili yakıyorum adil değildi dünya
Uykumu çalıyorsun her seferinde kayıpta ilacım göremiyorum rüya
Herkes bizim için ölüyordu güya hayatı çaldı bu pempe yalanlar
Yaşlandırılan kalemimdi ne farkeder ben kalsam ayakta
Geçmişin yalan doğru söylediğin tek şey bitsin kelimendi
Kendimi vuracak gene kendim ben yeteri kadar lan çaba verdim
Beni geçtim dene kendine gelmeyi ben devam dedim ara verdin
Kafam güzeldi tuttuğun elimin beş parmağına da yara verdim