Gava tu çû dil ma li dû,
ez û ez man rûbirû.
Evîn dijwar e tev pêt û ar e,
birînên xedar mane bêçare.
Bi hêvî bûm min gotê were,
min ji ku zanîbû tu venagere?
Ez canê te bûm, tu ne cana min bû
ji te qetandin bo min mirin bû.
Ez nêzî te bûm tu dûrî min bû,
ez tim ê te bûm tu ya yekî din bû.
Ez mirî me tu zindî ye,
min ji ku zanîbû te min kuştiye?
Ez Memê te bûm tu nebû Zîn
Gava tu çû, bûm har û dîn.
Ketim ranebûm carek şa nebûm,
ên ku min dikuşt xeyalên te bûn.
Dilê min sêwî êşeke bêdawî,
nema zindî dibin hêviyên mirî..
Sen gittiğin vakit kalbim ardında kaldı,
Yalnız başıma kala kaldım
Aşk zordur, kordur, ateştir
Derin yaralarım dermansız kalmıştır.
Umutluydum ona “gel” dedim
Nerden bilebilirdim ki dönmeyeceğini!
Ben senin canındım da sen benim canım değildin
Senden ayrılmak bana ölüm gibiydi
Ben sana yaklaşırken sen hep uzaklaşıyordun.
Ben hep senindim sense hep bir başkasının
Ben ölüyüm, sen diri
Nerden bilebilirdim ki beni senin öldürdüğünü!
Ben Mem’indim sen Zîn’im olmadın
Sen gittiğin vakit deli oldum
Düştüm ve kalkamadım, mutlu olamadım bir daha
Beni öldüren senin hayalindi
Yetim yüreğimde sonsuz bir acı.
Dirilmez artık ölü umutlar…