Uçsuz bucaksız gökyüzü
Sabırla bekler gündüzü
Kavuşunca güneşine
Ancak güler yüzü
Aramız bulutluydu
Rüzgar bekledim durdum
Su gibi aktın gittin
Güneşi haram ettin
İnsanoğlu nankördür
Güzel günü unutur
Göğsüne alıp sardığın
Yüreğini kurutur
Ay geceden beslenir
Aşıklara seslenir
Gönül onu duyarsa
Sevdaya heveslenir
Anılar ortak hala
Etmez başkası fayda
Gittiğin günden beri
Sırtımı döndüm aya
İnsanoğlu nankördür
Güzel günü unutur
Göğsüne alıp sardığın
Yüreğini kurutur