Kubilay Karca Uzak

Zor günler geçmek bilmez
Uzak bana uzak mutluluklar
Delirmek üzereyim burada
Herkesten uzakta
Denedim defalarca kez
Kaçmak istedim de hep
Bi hastalık gibi bulaştı
Gitmedi bi türlü be
Yanarım gecelerinde
Dalıp iç çekişlerinde
Sebebi sormaksızın
Kaybolup gidişlerinde
Anlamak istemedikçe
Anlattım boş yere
İyi biriyim ben dedikçe
Suçlu oldum yine
Hep karanlığıma döndüm
Yaşadım içten içe
Yaşamak denirse
Özledim der ya bazen insan
Zorda olsa sorunda olsa
Üstüne gelir ya dört duvar
Sıkışır da kaçamaz ya
Zor günler geçmek bilmez
Uzak bana uzak mutluluklar
Delirmek üzereyim burda
Herkesten uzakta
Sebebin olmasın bi kez
Aramak için be yeter
Kaç kere yalvarmalıyım
Kullanmayın beni diye
Yalanlar hep tuzak bana
Gündüzler hep uzak bana
Korkakça tavırlarla
Dokunmayın n’olur bana
Sağımı solumu göremez oldum
Kendi kafama sıktım durdum
Kaçacak bi yerim kalmayınca
Bende teslim oldum
Savaşamazsın Kubilay anla
Onların silahı var
Baş edemezsin hiçbiriyle
Onların günahı var
Özledim der ya bazen insan
Zorda olsa sorunda olsa
Üstüne gelir ya dört duvar
Sıkışır da kaçamaz ya
Zor günler geçmek bilmez
Uzak bana uzak mutluluklar
Delirmek üzereyim burada
Herkesten uzakta