Kahraman Deniz Tanri Hepimizden Nefret Ediyor

Görünmez duvarlar var kimse anlamaz
Ve kapanmaz yaralara kimse dokunmaz
Aynalardaki yüzler bize aitse biz kimiz
Sorulması zaruri olanlar asla sorulmaz
Kanıksadım yanıkları velveleye vaktim olmaz
Usandı gönlüm bu zelzeleye hakim olmaz
Kapandı yollarım açamaz hiçbir fani
Koca bir denizim içimdeki batıklarım çıkarılmaz
Güneş bana ay kadar ilham vermiyor
Arkadaşlar iyi ama yetmiyor
Hava da sıcak ve tüm pencereler açık ama esmiyor
Yeni şeyler söylemek lazım ama aklıma beylik laflar gelmiyor
Anladım ki Tanrı hepimizden nefret ediyor
Bakardım yüzlere gözlerin ötesini görmeye çalıştım
Kendi kendime sövdüm merhametsizliğe
Fırladım kabustan uyandım gördüm ki hayat tatlı bir rüya değil
Sevdim ayarsızca umdum umarsızca
Durdum uzaktan tuzaklara bakınca her şey olması gerektiği gibi görünür
Anca yakınlaşınca anlarsın ölüm zannettiğinden daha uzak değil
Güneş bana ay kadar ilham vermiyor
Arkadaşlar iyi ama yetmiyor
Hava da sıcak ve tüm pencereler açık ama esmiyor
Yeni şeyler söylemek lazım ama aklıma beylik laflar gelmiyor
Anladım ki Tanrı hepimizden nefret ediyor