Elifa Karabasan

Dün gibi sarıldım sana ölüm gibi
Dün gibi sarıldım sana ömür gibi
Kalkmıyor kollarım izin vermiyor yerçekimi
Sallanır yatağım bir ileri bir geri karabasan gibi
Yavaşça sür sür sür bu bedeni yavaş sür
Kalbimden fışkıran bu kan kimine göre savaştır
Kan gibi kurusu kokusu an gibi, yatıştırır beni
Kan gibi tenime dokunuşu yakan beni, çekerim kendimi
Ses duydum ta derinden dedi tut tut tut kendi yerinden
Yaparsan sen yaparsın yoksa gelir karabasan biri
Karabasan gibi
Göğsünü kucaklar
Boğar boğar boğar boğar