Agoni iyileshemedim

İyileşemedim,çok içsem bile
İyileşemedim,sevilsem bile.
kustum bütün kaldırımlara
sustum kendimle savaşırken
mutsuz insanlar hatırlamaz
ayık günüm hiç yok.

belkide derdimi kendime saklamalıydım anlatmak bile faydasız artık
izlemek istediğim mazara bu değil fakat hep ben yollara baktım
gözlerim korkuluk artık,kışlıklarımda sen kokcaksın
derin düşünmek bazen ölümcül bir hastalıkmış,hemde ilaçsız.

aylar sonra rüya gördüm bunu anlayıp kalktım aniden
boş gelen bi şehir gerçek dünya olmuş olsa artık ne farkeder?
trene gidişler vedalaşmalar,kuru karabalık insanlığı
bi kaç sokak ilerde kalan veda edişler ve simitçi abiler

evet içtim napcaksın? ne demiştin kalcaktın
denemiştik, olmazdı fırsatları hep geri teptin
rakı masama meze antibiyotik.
canın cehenneme de yüreğim anlamıyo ki..

mutluluk dedikleri uçucu made
yağmurlu havalarda kendime gelmek
mutlu olmak bu kadar kolayken
kaybedişlerin zirvesi bu son radde

Nakarat:
İyileşemedim,çok içsem bile
İyileşemedim,sevilsem bile.
kustum bütün kaldırımlara
sustum kendimle savaşırken
mutsuz insanlar hatırlamaz
ayık günüm hiç yok,