Yonca Evcimik Sen Üzülme

Gecenin tam üçünde
Ellemin ter içinde
Sensiz uyandım
Telefonum çalmamış hala
Baktım çirkin resmine
bir kahve koydum kendime
Biraz üşüdüm de
Sorun bendeydi galiba Sen üzülme.
Her şeyi sen bilirdin
Biliyorum, delirdin ama
Dönmek istersen bana
Bir kez daha düşün, sonra
Bakma artık resmime
Bir kahve koyda kendine
Biraz düşün sende
Hata kimdeydi acaba Sen hiç üzülme
Yok anladım
Senden hayır yok, geç kalmadım
Sen varken
Yanımdayken de ben zaten yanlızmışım…