Yiğit Uslu Şizofreni

iplerim vardı benim boynuma dolanmış şekilde
canım yanıyordu çok sıkıyordu beni
tam bitsin derken bu acı
bıraktım kendimi soğuyordu etraf
sesler geliyordu uzaklardan
karanlığın içinden
yürümeye başladım
tekrar ben olmak için
hissizleştiriyordu beni
sanki duvarlar üstüme geliyordu
tanıyamıyordum kendimi
yardım edin bana
kendim olmam için
gidiyordu her gün
içimden bir parça
olmaz geçmez hemen şu anda bitirmeliyim
bilmem anladınmı beni
kafamda ölüyor
her geçen gün
daha fazla kötüye gidiyor...