Teoman Hiç Kimse Bilmez

Ben hep sana gelirim
Beni anlasın diye tenin
Bırakırım kamaşsın yaşamdan gözlerim
Tenini avuçlarım zaten severim
Gelmesen de sevmesen de beni
Tutsan ellerimden
Geçmişi unutamam ki
Öpsem gözlerinden yaşları kurutamam ki
Damağım çöle dönmüş sesim çamura
Oyuncağını geri ver içimdeki çocuğa
Hiç kimse bilmez
Hiç kimse sevmez
Şimdi sen de yoksun yanımda
Hiç kimse duymaz
Hiç kimse sormaz
Şimdi sen de yoksun yanımda
Yüzüm gözüm toz toprak,
Yağmurların yıkamaz
Kalbim kabuk bağlar
İçim artık acımaz
Kanserli kentlerin çığlığından
Son trenle ayrıldığımdan