Suzan Hacigarip Kül

Üzülmek vardı sonunda her şeyin.
Bir üzülüp, bir susmak vardı.
Bir de gece vardı sabahı olmayan.
Ve sen vardın hiç gelmeyen.
Ay tutulur güneş tutulur da
İnsan insana tutulur mu hiç?
Tutmaz oldu ellerin ellerimi
Bakmaz oldu gözlerin gözlerime
Yandı bitti kül oldu her şey
Artık gelsen de bir gelmesen de