Seyfi Doğanay Yoruldum

Deryada damlayım haberim olmaz
Ben öosem ardımdan kederin olmaz
Dilerim böyle bir kaderin olmaz
Sel gibi coşardım şimdi duruldum
Dallarım kar tuttu artık yoruldum
Yoruldum seni aramaktan yoruldum
Her gün ağlamaktan yoruldum
Bu sensiz hayattan yoruldum
Böyle yaşamaktan yoruldum
Yapraksız bir dala benziyor ömrün
Acıyla çileyle geçiyor günüm
Yıllardır hasretle yanıyor gönlüm
Yaralı ceylanımsana vuruldum
Mecalım kaldım artık yoruldum