Şevkat Yerimdar İsmail-İnsanoğlu Nankördür

Uçsuz bucaksuz Gökyüzi
Sabirla bekler Günduzi
Kavuşunca Güneşune
Ancak güler Yuzi

Aramuz bulutluydi
Rüzgar bekledum durdum
Su gibi aktun gittun
Güneşi haram ettun

İnsanoğlu nankördur
Güzel Güni unutur
Göğsune alup sarduğun
Yüreğuni kurutur
(x2)

Ay Geceden beslenur
Aşiklara seslenur
Gönul oni duyarsa
Sevdaya heveslenur

Anilar ortak hala
Etmez başkasi fayda
Gittuğun Günden beri
Sırtumi döndum Aya

İnsanoğlu nankördur
Güzel Güni unutur
Göğsune alup sarduğun
Yüreğuni kurutur
(x3)