Rope Mayıs 2

Mayıs ayının rüzgarları yağmur olup damladı
Geç oldu anladım da sen de bi ben kalmadı
Ne yapsamda geriye döndüremem artık zamanı
Kabullenmem gerektiğine hiç bu denli kanmadım

Bi yangın hayal et sen, kalbinin içinde
Özü ben közü sen, sönmeyen biçimde
Çıkmıyorsun içimden tanıyamadım kimim ben
Ne geldiyse başıma, seni anlatan şu dilimden

Ben ölürken gül de, ben gülerken ölme
Ben ölürken gülmem, sen gülerken ölde
Mesafeler olsa dahi hep yanında gölgem
Gönül severse der inan kusur falan görmem

Uzun bi yoldayım ve yanıma biraz sen aldım
Tek çıkmazım sensin inan, gözlerimi sel aldı
Ve bir tek özlemine karşı gelemez ki kel aklım
Ben bir saat olsam, inan sende durur hep aklım

Bir şairin kalemi çok kıymetlidir bilinsin
Sen yoluna kırdım onu en iyi sen bilirsin
Bilgiye aç bi insana sen en güzel ilimsin
Senin de hayallerin bin ölüp bir dirilsin

İşte o gün geldiğinde ne yaşadığımı anlarsın
İhanetin rüzgarıyla dallarından sarkarsın
İşte o gün gözlerimden yağmur gibi damlarsın
Sevilmeyem yemek misali tabaklardan artarsın

Kendini hapsedecek boş bi kuytu ararsın
Ki zaman geçince acının azalcağını sanarsın
Bilirim geçmez, inan aynı yerden kanarsın
Belkide bir kez sönüp, binlerce kez yanarsın

Yıllar beni değiştirdi görsen zor tanırsın
Bu şehre bi aşk ektim, gözlerinden anılsın
Tüm herkesi duyarsın da bir tek bana sağırsın
Ki sen bugüne kadar çektiğim en büyük kahırsın

Seni senle değil de seni sensiz yazmak
Tıpkı bir okyanusu en derininden kazmak
İnan ki zoruma gidiyo boşa vuruyo kazmam
Kurtuluş günü yakında biraz fazla azdan.