Resul Dindar Neyleyim Köşkü Neyleyim Sarayı

Ah edip inlerim gurbet elinde
Uzaktan göründü benim bağlarım
Yine garip kaldım gurbet elindeSevgilimi her gün anar ağlarım
Neyleyim köşkü, neyleyim sarayı
İçinde salınan yar olmayınca
Kimsesiz öksüz kaldım bu yerde
Talihim düşürdü beni bu derde
Gözümü kapladı bir kara perde
Evimi yurdumu anar ağlarım
Neleyim köşkü neyleyim sarayı
İçinde salınan yar olmayınca