Özgür Kurum Hep Aynı

Soğuk, buruk bir gecenin elinde
Yalnız odamda kolonların sesinde
Bir kuştum bir uçtum
İçerde kayboldum
Duymadın beni çünkü susmuştum
Kabul ettim ben hatalarımı
Bekledim senin adımlarını
Yalan bir dünyada yaşandı masalca
Serseri kurşun sen ben ucunda
Sormadım neden böyle saplanmışım kuma
Bir sen diye
Şaşkındım kanmıştım seni sen sanmıştım
Gerçeği gördüm ama geç uyandım
Doğru değil bunlar
Yalansız yaşayamazsın sen
Bilmiyor ki yollar
Bunu hiç yaşamamıştım ben
Şimdi seni kapattım, ışığı açtım kafamda
Sessiz olman çok yersiz cümlem yetersiz yazımda
Bilmem bu nasıl söylem
Belki ikilem aklımda
Sordum ben soruşturdum
Artık yoruldum sonunda
Yollar hep aynı
Sonlar hep aynı
İçimdeki sesimdeki gerçek hep aynı