Nigar Muharrem Her Yüzüne Güleni Dost Sanma

Gel deyecem sözün düzünü,
Sen bitirmisen özün özünü,
Sevmisen deyer vermisen,
Amma sen ona lazım deyilsen,
Qedri bilinmez esil sevenlerin,
Ne de üzü gülmez qelbi gözellerin,
Bilirem heyatın çox üzün görmüsen,
Yalnızlar şeherine xoş gelmisen.
Her üzüne güleni dost sanma,
Her sevirem deyeni qelbine qoyma,
Her qarşına çıxanı özün kimi sanma,
İnsanlar deyişmez, özünü yorma.