Müzeyyen Senar İçimden Şu Zalim Şüpheyi

Ağzının bir kıvrımından cesaret bularak
Ter yürekte susayışlar yaratan yağmurlara açıldım
Kalmışsa tomurcuklar önünde sendeleyen çocuklar
Kalmışsa bir kaç ısrar ölümle yarışacak
Onların yardımıyla dünyamıza acıdım.

Dünya. Çıplak omuzlar üzerinde duran.
Herkes alışkın dölyatağı bersalarla ağulanmış bir dünyaya
Benimse dar
Çünkü dargın havsalamın
Gücü yok bazı şeyleri taşımaya.
Önce kalbim lanete çarpa çarpa gümrah
Sonra kalbim gümrah ırmakları tanımaktan kaygulu
Sakın Styks sularının heyulası sanmayın
Er gövdesinde dolaşan bulutun simyası bu,