Mustafa Taş Kalakaldım

Güneşim soluyor ayazlarda, içim ürperiyor

Ne yüzüm gülüyor yolunda, ne yapsam olmuyor

Bir gemi kalkıyor içimden, meçhule gidiyor

Yüzüyor bilinmez uzaklara, canımı yakıyor



Uğrunda ölüm bile bana kolay

Karşısında dururum

Varsın böyle geçse de bütün ömür

Kendimi avuturum



Kalakaldım kışın ortasında yine

Yine aldandım sonunu bile bile

Cenetten kovuldum isyan ede ede

Hiç utanmıyorum