Merve Yavuz insanoglu Nankordur

Uçsuz bucaksız gökyüzü

Sabırla bekler gündüzü

Kavuşunca güneşine

Ancak güler yüzü



Aramız bulutluydu

Rüzgar bekledim durdum

Su gibi aktın gittin

Güneşi haram ettin



İnsanoğlu nankördür

Güzel günü unutur

Göğsüne alıp sardığın

Yüreğini kurutur



Ay geceden beslenir

Aşıklara seslenir

Gönül onu duyarsa

Sevdaya heveslenir



Anılar ortak hala

Etmez başkası fayda

Gittiğin günden beri

Sırtımı döndüm aya



İnsanoğlu nankördür

Güzel günü unutur

Göğsüne alıp sardığın

Yüreğini kurutur