Mahzuni Şerif Bırak Beni Konuşayım

Bende Bir İnsan Oğluyum
Bırak Beni Konuşayım
Bir Başım Bir Beynim Vardır
Bırak Beni Konuşayım
Düşüneyim, Danışayım
Beni Öldürüp Ağlama
Böyle Bulanıp Çağlama
Yazık Kolumu Bağlama
Bırak Beni Konuşayım
Düşüneyim, Danışayım
Senin Dilin Benim Dilim
Yakışmaz İnsana Zulüm
İnsanım Hayvan Değilim
Bırak Beni Konuşayım
Konuştukça Düşüneyim
Ya Sen Niçin Düşünürsün
Düşündükçe Boşanırsın
Halk Demeye Üşenirsin
Bırak Beni Konuşayım
Hep Gerçeğe Ulaşayım
Düşünen Cahil Olamaz
Cahil Kendini Bilemez
Can Gider Fikir Ölmez
Bırak Beni Konuşayım
Cahilliği Biz Yenelim
Mahzuni Halk İçin Ölsün
Ben Giderim Dostlar Kalsın
Koltuk Saray Sizin Olsun
Bırak Beni Konuşayım
İnsan Gibi Yaşayayım
Yaşadıkça Düşüneyim.