Madrigal Kelebekler

Tek kurtuluş yolu günbatımına doğru

Yok elinden tutan, yardımına koşan

Kendinden başka kimseyi düşünmeyen insanlardan

Kurtulsak yeter, nere ne farkeder?

Ömrü kısa renkli kelebekler gibi, ateşe uçarız belki

Yoksun bir umut, bizim olacak

Eğer bir gün geri dönmek istersen

Çok uzaklara gidememişsen olur

Ama ben aniden

Kaybolurum, kendimi unuturum

Ama alışırım, yine de karışırım

Yokluğuna, boşluğuna

Umutsuz bir melodrama

Kaybolurum, kendimi unuturum

Ama alışırım, yine de karışırım

Yokluğuna, boşluğuna

Umutsuz bir melodrama

Gökyüzü nasıl güzel

Uçarken görecekler bizi

Bizi sarıp sarıp sarıp sarıp sarıp

Rüzgara verecekler ikimizi

Bu sabahların ardından

Eşsiz bir düşüş, bize kalan

Eğer o gün beni istememişsen

Bunu çok sonra görebilmişsen olur