İfrat Şairler Kimi

Sene isinen,
Üreyim isitmir yerini.
Sen meni, heç sevmeyen,
İnsan kimi atdın.
Sene göre,
Ömrünü mehv eleyen birini,
İntihar üçün, atılan,
Derman kimi atdın.
Sonunda ne oldu?!
Üreyim xeste oldu.
Heyatımdakı her şey,
Senin üste oldu.
Şairler kimi sevdim seni,
Qovuşmaq idi derdim.
Serxoşlar kimi sevdim seni,
Olanımı sene verdim.
Axı yoxluğun,
Yer salır özüne aram-aram,
Men senin, bir zamanlar,
Yerini salan yerden.
Öz geyimimi,
Deli kimi öpürem qoxlayıram,
Men teselli, alıram,
Etrin qalan yerden.
Eybi yox sene çatmasın el,
Son duamdır axır-evvel,
O sene qarşı sehv elesin,
Sen özünden çıx mene gel.
Şairler kimi sevdim seni,
Qovuşmaq idi derdim.
Serxoşlar kimi sevdim seni,
Olanımı sene verdim.