İbrahim Sadri Hadi Gidiyorsun

Hadi Gidiyorsun, Yürekten Kan Gidiyor, Sen Gidiyorsun,
Her Şey Gidiyor.
Gökte Bulut, Dağda Kar, Düzde Kervan Gidiyor,
Solgun Bir Gül Oluyor İnsan,
Bir Demet Kır Çiçeği Ölüyor, Sen Gidiyorsun..
Islak Gözlerimle Geçiyorum Yaralı Bir Ceylanın Kalbinden,
Ceplerimde Kül Var, Bir Yangından Arta Kalan,
Sorduğum Adreslerde Kimse Oturmuyor,
Ve Kimseler Olmuyor Ben Sorduğum Zaman,
Her Şey Bir Yalan Gibi Yandığı Zaman,
Yalnız Olduğunu Anlıyor İnsan .
Anladım ve Geçtim, Yaralı Bir Ceylanın Kalbinden..
Aynamı Kırdım, Fotoğraflarımı Yaktım,
Nasıl da Acımasızdım Tafralarıma Karşı,
Nasıl da Umarsız.
Su Gördüm Düşümde,
Karanlıktı ve Gürültüyle Çağlıyordu,
Ceplerimde Kül Vardı ve Yanıyordu,
Sonra Sabah Oluyor,
Ve Bir Ceylan Kalbinde Alem Ağlıyordu..
Hiç Bir Şey İçin Geç Değil,
Ve Geç Değil
Bir Şey İçin Hiç Bir Şey.
Bir Şey Vardı Öyleyse, Bir Şey,
Beni Çeken,
Gecenin Dağdasından Uzağa,
Kocaman Çayırlara Çeken Bir Şey,
Gümrah Irmaklara, Sonra Sıcağa, Sonra Acıya,
Sonra Yaralarıma Merhem Olmaya Kapıma Dayanan Bir Şey..
Tutsana Beni, Bırakmasana,
Olsun, Yaralasana,
Olsun, Ağrısa da,
Yalan da Olsa, Kalsana... )i.s.)