İbrahim Dizlek Düşme

Düşme!
Düşersen, bağımsızlığını ilan eder dostların
Görüş günlerin yasaklanır, gelenin gidenin olmazBayram eder düşmanların, düşme!

Düşünce, bütün düşüncelerin değişir hayata dair
Dostluk, arkadaşlık, aşk yeniden şekillenir beyninde, düşme!
Hayatın ve dostların vefasızlığını görünce yaralanır duyguların en derinden, düşme!
Düştün mü ilk önce güvendiklerin vurur sırtından

Kimse bakmaz yüzüne, işe yaramaz adam olursun
Bir bir uzaklaşır dostların senden
Tutacak dal bulamaz yorulursun, düşme!
Düştün mü isyan edersin yaşadığın hayata

Gözyaşlarını dökersin her gece yastığa
Yılanın ne kadar masum, kurdun suçsuz, çakalın çakal olmadığını anlarsın iki yüzlü insanları görünce, düşme!

Düşenin dünyada dostu yoğumuş aman aman
Yoğumuş ölem ölem
Yoğumuş aman aman, yoğumuş aman

Düşenin dünyada dostu yoğumuş aman aman
Yoğumuş ölem ölem
Yoğumuş aman aman, yoğumuş aman

Düşme, düşünce sahili olmayan bir deniz olur koca dünya
Sığınacak bir liman bulamaz, kaybolursun
İki yüzlü düzenbazlar hüküm sürerken, sen kederinden kahrolursun
Düşme! Düştün mü baş ucunda bir tek anan olur, gerisi yalan olur

'İmdat!" demeye engel olur gururun düşme!
Kalıbı beş para etmez adamın söylediği sözden yaralanır onurun, düşme!
Düşersen maziye dalar gider gözlerin, yazılmamış hikayeni okursun
Düğümlenir boğazında kelimeler, kederinden kahrolursun düşme!

Haddini de hesabını da bileceksin bugünlerde
Yoksa farkın kalmaz bu yolda gelip gidenlerle
Seni üzenleri hayatından sileceksin gerekirse, düşme!

En iyisi mi bir kurşun sık hayatın orta yerine, barut izleri kalsın ellerinde
Ama sakın, düşme!

Düşenin dünyada dostu yoğumuş aman aman
Yoğumuş ölem ölem
Yoğumuş aman aman, yoğumuş aman

Düşenin dünyada dostu yoğumuş aman aman
Yoğumuş ölem ölem
Yoğumuş aman aman, yoğumuş aman